تثبیت و دایمی کردن
روند انتخابات
انتخابات نه روی صفحات کتابهای دانشگاهی بلکه در جهان واقع رخ می‌دهد و به همین دلیل انتخاب هر نوع نظام انتخاباتی، تا حدودی، به توانایی مالی و اداری کشور مورد نظر بستگی دارد. هرچند، کشورهای کمک کننده اغلب کمک‌های زیادی برای برگزاری اولین انتخابات و حتی در برخی موارد دومین انتخابات، به کشورهای در حال گذار به سوی دموکراسی می‌کنند، اما بعید است که این کمک‌ها برای مدت زمان طولانی، حتی اگر مطلوب باشد، تداوم یابد. یک چارچوب سیاسی پایدار، چارچوبی است که در آن منابع یک کشور را هم به لحاظ در دسترس بودن افراد دارای مهارت کافی که امور اجرایی انتخابات بر عهده بگیرند و هم به لحاظ نیازهای مالی در بودجه ملی، مورد توجه و مدنظر قرار دهد.
برای مثال، یک کشور
فقیر احتمالاً قارد نخواهد بود انتخابات‌های متعدد را که لازمه نظام انتخاباتی دو
مرحله‌ای است برگزار کند یا به سادگی قادر نخواهد بود شمارش آرای ترجیحی پیچیده را
مدیریت کند. با وجود این، ساده بودن نظام انتخاباتی در کوتاه مدت احتمالاً همیشه
باعث صرفه جویی در هزینه‌ها و در عین حال کارآمدی در بلند مدت نخواهد شد. یک نظام
انتخاباتی ممکن است به لحاظ اجرایی کم هزینه و ساده باشد اما پاسخگوی نیازهای
ضروری یک کشور نباشد و هنگامی که یک نظام انتخاباتی در تقابل با نیازهای یک کشور
باشد نتایج آن ممکن است فاجعه بار باشد. برعکس،
یک نظام انتخاباتی که از همان آغاز به لحاظ اجرایی، اندکی پر هزینه تر و
فهم آن اندکی دشوارتر باشد ممکن است در بلند مدت به تضمین ثبات کشور و حرکت مثبت
به سوی تحکیم دموکراسی کمک کند.