عقد عبارت از توافق دو اراده است به ایجاد یا تعدیل یا نقل یا ازاله حق در حدود قانون، مانند ازدواج، کار، وصیت، خرید شرایط انعقاد عقد:
قانون مدنی برای انعقاد عقد سه شرط رادر نظر گرفته است:-
۱<موجودیت عاقدین (رضایت).
۲<الفاظ مخصوص عقد(ایجاب وقبول).
۳<موضوعی که عقد بر آن مرتب میشود، مثل عین، دین منفعت و سایر حقوق مالی.
شرایط صحت عقد:
برای صحت عقد نیز سه شرط در نظر گرفته شده است:-
۱<اهلیت عاقدین.
۲<قابلیت معقود علیه برای حکم عقد.
۳< مفیدیت و عدم مخالفت آن با نظام وآداب عامه.
نوت:- رعایت شرایط انعقاد عقد صرفا بیانگر تحقق عقد بین طرفین بوده واز اینکه عقد مورد بحث صحیح و قابل الزام باشد موجودیت شرایط صحت عقد نیز لازمی و ضروری می باشد.
ماده(۵۰۲)قانون مدنی
۲وفروش، نقل و انتقال اموال و غیره می باشد.
رضایت در عقد:
ماده(۵۰۵)قانون مدنی
یکی از شرایط عقد عبارت از رضایت عاقدین بدون اکراه و اجبار می باشد. چون برای تشکیل یک رابطه حقوقی موثر، وجود اراده طرفین امر ضروری است، اثربخشی و نفوذ اراده طرفین منوط به این است که اراده ها از رضایت و میل باطنی نشات گرفته باشد، و موجودیت این قاعده در هر عقدی از عقود لازمی و ضروری است.
ایجاب و قبول در عقد:
ماده(۵۰۶)قانون مدنی
عقد به ایجاب و قبول طرفین منعقد میگردد، ایجاب و قبول عبارت است از الفاظیکه که در عرف برای انشاء عقد استعمال میگردد.
پس نظر به عرف و شرایط موجود ایجاب و قبول ممکن به شیوه های معتبر گوناگون بکار برده شود، یعنی هرنوع رفتار یا عملی که مفهوم عقد را افاده کند ایجاب و قبول گفته میشود.