نادیده گرفتن عشق رمانتیک در ازدواج عواملِ است که مانع تشکیل ازدواج موفق و خانوادۀ سرشار و شاداب است. در جوامع سنتی، عشق در اغلب ازدواج‌ها نقش اساسی نداشته است. در جوامع غربی، عشق به منزلۀ پیش‌شرط ازواج جنبۀ عمومی یافته است. اگر عشق به معنای میل و جاذبه عاطفی زن و مرد به هم باشد، با توجه به رشد اجتماعی دختران و پسران آمادۀ ازواج و تحولات اجتماعی در شهرها، در افغانستان هم می‌توان عشق را امری لازم برای ازدواج دانست. حصول میل و علاقۀ متقابل و بر طرف شدن نیازهای جنسی بر احساس زیبایی زن و مرد نسبت به یکدیگر مبتنی است. اگر در ازدواج میل و علاقه نداشته باشد، از ابتدا زمینۀ نارضایتی خانوادگی پدید می‌آید.
در منابع اسلامی به مرد و زن اجازه داده است که قبل از ازدواج به چهره و اندام فرد مورد نظر برای ازدواج بدون لذت ببینند. این اجازه به دلیل آن است که شناخت اولیه میان دختر و پسر به وجود آید و شناخت اولیه هم در ایجاد علاقه و عشق میان آن‌ها مؤثر است.